Wstęp do redystrybucji tras routingu
Powody stosowania redystrybucji
- Głównym powodem wykorzystywania redystrybucji jest potrzeba połączenia sieci wykorzystujących różne protokoły routingu bądź różne instancje tego samego protokołu. Ponadto przyczynę redystrybucji może stanowić:
- Wymiana sieci pomiędzy różnymi protokołami IGP.
- Wymiana sieci pomiędzy takimi samymi protokołami IGP.
- Wymiana sieci pomiędzy protokołem IGP a protokołem BGP.
Wymagania dotyczące redystrybucji
- Proces redystrybucji może zaistnieć pomiędzy dwoma protokołami routingu, na jednym ruterze. Obydwa protokołu muszą być aktywne ponadto muszą posiadać po przynajmniej jednym aktywnym interfejsie sieciowym.
- Proces redystrybucji należy aktywować na obydwóch protokołach routingu za pomocą komendy [redistribute].
Działanie redystrybucji
- System Cisco IOS wspiera proces redystrybucji, poprzez wykorzystanie tablicy routingu. Pobiera on trasy rozgłaszane przez określony protokół routingu, aby następnie przekazać je do tablicy redystrybucji, skąd pobierane są przez inny protokół routingu, a następnie rozgłaszane dalej z poziomu jego własnej tablicy topologii.
- W przypadku niektórych protokołów routingu (EIGRP), przed rozpoczęciem procesu redystrybucji należy określić metrykę, względem rozgłaszanych tras.
Problemy związane z redystrybucją tras routingu (Loop Problems with Multiple Redistribution Points)
Opis problemu
- Wykorzystanie dwóch bądź większej liczby punktów redystrybucyjnych, pomiędzy dwoma protokołami routingu, może doprowadzić do powstania problemu pętli domenowych (Domain Loop Problem). Przez który droga do sieci X z rutera R2 przechodzić będzie przez sąsiednią instancję routingu, chodź powinna przez domenę wewnętrzną.
- Powyższy problem może wystąpić w przypadku, redystrybucji protokołu RIP (AD 120) do protokołu OSPF (AD 110).
Problem związany z redystrybucją tras routingu nie dotyczy scenariuszy wykorzystujących protokół EIGRP z domyślnymi ustawieniami tego protokołu.Rozwiązanie problemu za pomocą większej wartości metryki
- Najprostszą metodą umożliwiającą uniknięcie problemu związanego z redystrybucją tras routingu, jest zastosowanie znacząco większej wartości metryki w procesie redystrybucji jednego protokołu routingu do drugiego. Oraz znaczące jej mniejszej w przypadku redystrybucji w drugą stronę.
Protokół OSPF rozwiązuje problem związany z redystrybucją tras routingu, poprzez preferowanie tras wewnętrznych.Rozwiązanie problemu za pomocą dystansu administracyjnego
- Zmieniając wartość Dystansu Administracyjnego dla tras wewnętrznych (Internal) oraz zewnętrznych (External), administrator może manipulować pierwszeństwem w dodawaniu tras jednego protokołu routingu przed drugim. W tym miejscu warto przypomnieć, że redystrybuowane są jedynie sieci znajdujące się w tablicy routingu, jeżeli więc ruter RD1 otrzyma tę samą sieć rozgłaszaną pomocą protokołu A oraz protokołu B wybierze ten z mniejszą wartością AD, następnie dodając wybraną trasę do tablicy routingu skąd może być dalej rozgłaszana.
- Porównanie wartości Dystansu Administracyjnego tras zewnętrznych do tras wewnętrznych:
- EIGRP internal AD 90 < OSPF external AD 110.
- OSPF internal AD 110 < EIGRP external AD 170.
- EIGRP internal AD 90 < RIP external AD 120.
- RIP internal AD 120 < EIGRP external AD 170.
- OSPF internal AD 110 < RIP external AD 120.
- RIP internal AD 120 < OSPF external AD 110 (Występuje problem).
Protokół RIP nie wykorzystuje pojęcia tras zewnętrznych oraz wewnętrznych.- Wartości Dystansu Administracyjnego można zmieniać za pomocą następujących komend:
- Względem protokołu RIP – Komenda [distance wartość-AD].
- Względem protokołu EIGRP – Komenda [distance eigrp internal-AD external-AD].
- Względem protokołu OSPF – Komenda [distance ospf {external wartość-AD} {intra-area wartość-AD} {inter-area wartość-AD}].
Wartość Dystansu Administracyjnego jest konfigurowana na lokalnym ruterze (Nie ulega propagacji na inne urządzenia). | Protokół Routingu | Dystans Administracyjny |
| Connected | 0 |
| Static Route | 1 |
| BGP (External Routes) | 20 |
| EIGRP (Internal Routes) | 90 |
| IGRP | 100 |
| OSPF | 110 |
| IS-IS | 115 |
| RIP | 120 |
| EIGRP (External Routes) | 170 |
| BGP (Internal Routes) | 200 |
| DHCP default route | 254 |
| Unusable | 255 |
Wartości dystansu administracyjnego (AD)
Problemy związane z redystrybucją tras routingu (Loop Problems with More that Two Routing Domains)
Przyczyny powstawania problemu związanego z pętlą domenową (Domain Loop Problem)
- Ruter R2 rozgłasza sieć X z domeny RIP do domeny EIGPR z wartością AD równą 170.
- Ruter RD1 Rozgłasza sieć X z domeny EIGPR do domeny OSPF z wartością AD równą 110 (E2).
- Ruter RD2 otrzymuje dwie trasy zewnętrzne prowadzące do sieci X, pierwszą z domeny OSPF z wartością AD równą 110 oraz drugą z domeny EIGRP z wartością AD równą 170.
- Ruter RD2 dodaje sieć X z trasą prowadzącą przez domenę OSPF, dodatkowo rozgłaszając sieć X do domeny EIGRP z wartością AD równą 170.
- Ruter R3 otrzymuje dwie trasy zewnętrzne EIGRP z wartością AD równą 170.
Rozwiązanie problemu za pomocą dystansu administracyjnego
- Rozwiązaniem problemu pętli domenowych może być zmiana wartości Dystansu Administracyjnego względem rozgłaszanych tras.
- Zwiększając na ruterze RD1 oraz ruterze RD2 wartość dystansu administracyjnego dla trasy prowadzącej do sieci X, rozgłaszanej przez protokół OSPF, do wartości wyższej niż ta rozgłaszana przez domenę EIGRP (170). Administrator zmusi lokalne urządzenie do wybrania bardziej optymalnej trasy przez domenę EIGRP.
- Wartość Dystansu Administracyjnego można skonfigurować względem konkretnej sieci za pomocą komendy [distance AD {adres-IP(IP rutera rozgłaszającego daną sieć) maska / RID(W przypadku protokołu OSPF wartość RID rutera rozgłaszającego daną sieć) 0.0.0.0} ACL] wydanej w trybie konfiguracji danego protokołu routingu.
- Przykładowa konfiguracja wygląda następująco:
RD2 (config)# router ospf 1 – Przechodzi do poziomu konfiguracji protokołu OSPF.
RD2 (config-router)# distance 171(Większa wartość AD) 1.1.1.1 0.0.0.0 ACL – W przypadku protokołu OSPF adres rutera rozgłaszającego daną sieć zostaje zastąpiony przez wartość RID a maska składa się z samych zer.
RD2 (config-router)# ip access-list standard ACL
RD2 (config-std-nacl)# permit 172.20.0.0 255.255.255.0(Adres i maska sieci X)
! g konfigurację należy wykonać na ruterze RD1 oraz R2.
Rozwiązanie problemu za pomocą filtrowania tras routingu
- Rozwiązaniem problemu pętli domenowych może być filtracja tras routingu.
- W przypadku redystrybucji tras routingu z domeny OSPF do EIGRP należy zastosować dodatkowe filtrowanie wszelkich tras rozgłaszanych przez protokół RIP, za pomocą np. router mapy.
Rozwiązanie problemu za pomocą tagowania tras routingu
- Rozwiązaniem problemu pętli domenowych, może być filtracja tras routingu na podstawie tag-ów.
- Aby usprawnić proces filtrowania, wszelkie trasy redystrybuowane np. z domeny RIP do domeny EIGPR na ruterze R2, mogą zostać otagowane. Następnie filtracja tras na ruterze RD1 oraz RD2 będzie wykonywana jedynie w stosunku do tras odpowiednio otagowanych.
- Przykładowa konfiguracja wygląda następująco:
RD1(config)# router ospf 2
RD1(config-router)# redistribute eigrp 1 subsets router-map tagowanie
RD1(config-router)# route-map tagowanie permit 10
RD1(config-route-map)# set tag 11
RD2(config-route-map)# router eigrp 1
RD2(config-router)# redistribute ospf 2 metric 1000 200 255 1 1500 router-map tagowanie
RD2(config-router)# route-map tagowanie deny 10
RD2(config-route-map)# match tag 11
RD2(config-route-map)# route-map tagowanie permit 20
