Interfejs sieciowy na którym znajduje się sąsiednie urządzenie, został wyłączony za pomocą komendy [shutdown].
Status interfejsu sieciowego można potwierdzić za pomocą komendy [show ip interface brief].
Mismatched autonomous system numbers
Wartość numeru ASN konfigurowanej instancji protokołu EIGRP [router eigrp ASN], nie pasuje do konfiguracji sąsiedniego urządzenia (Wartość ASNmusibyć taka sama).
Większa część komend protokołu EIGRP wyświetla wartość ASN, jednak najlepsza jest komenda [show ip protocols].
W przypadku wykrycia problemu ze złą wartością ASN, komenda [debug ip eigrp packet] wyświetli następujący komunikat: [EIGRP: Sending HELLO on Gi0/0 – paklen 20 AS 100, Flags 0x0: (NULL), Seq 0/0 interfaceQ 0/0 iidbQ un/rely 0/0].
Protokół EIGRPv6 wymaga aby wartość RID została skonfigurowana statycznie bądź przyznana dynamiczne (Na podstawie interfejsów sieciowych skonfigurowanych z wykorzystaniem protokołu IPv4).
(config-router)#interface interfejs
Przechodzi do poziomu konfiguracji określonego interfejsu sieciowego.
(config-if)#ipv6 eigrp ASN
Aktywuje funkcję protokołu EIGRPv6 na danym interfejsie.
Porównanie komend show
Funkcja
show ip …
show ipv6 …
Wszystkie trasy routingu
…
route
…
route
Wszystkie trasy routingu (EIGRP)
…
route eigrp
…
route eigrp
Szczegóły konkretnej trasy
…
route sieć maska
…
route prefix/prefix length
Dane dotyczące protokołu EIGRP:
-Aktywne interfejsy
-Metryka
… protocols
… protocols
Źródła informacji o trasach
routingu
… protocols
… eigrp neighbor
… protocols
Wartość hello
…
eigrp interfaces detail
…
eigrp interfaces detail
Baza EIGRP
…
eigrp topology [all-links]
…
eigrp topology [all-links]
Debug
debug
ip eigrp notifications
debug ipv6 eigrp notifications
Porównanie komend „show” protokołu EIGRP dla IPv4 z protokołem EIGRP dla IPv6
Uwierzytelnianie protokołu EIGRPv6
Konfiguracja funkcji Key-Chain
(config)#key chain nazwa-key-chain
Tworzy nowy zestaw kluczy Key Chain.
(config-keychain)#key 0-2147483647(ID klucza)
Tworzy nowy klucz Key Chain.
(config-keychain-key)#key-string [0 / 7](0)klucz
Określa wartość klucza (Wymaga podania wartości zahaszowanej)
Definiuje okres czasu przez jaki dany klucz będzie używany do odbierania wiadomości (Jest to okres czasu podczas którego dany klucz pozostaje akceptowalny).
Definiuje okres czasu przez jaki dany klucz będzie używany w wysyłanych wiadomościach (Czas ten powinien być krótszy od czasu „accept-lifetime”).
Przykładowa konfiguracja funkcji Key-Chain
(config)#key chain EIGRP (config-keychain)#key 1 (config-keychain-key)#accept-lifetime local 01:00:00 april 1 2014 01:00:00 may 2 2014 (config-keychain-key)#send-lifetime local 01:00:00 april 1 2014 01:00:00 may 2 2014 (config-keychain-key)#key-string Cisco!2345 (config-keychain-key)#key 2 (config-keychain-key)#accept-lifetime local 01:00:00 may 1 2014 infinite (config-keychain-key)#send-lifetime local 01:00:00 may 1 2014 infinite (config-keychain-key)#key-string Cisco1234567
Przykładowa konfiguracja funkcji Key-Chain.
Okresy czasu akceptacji oraz wysyłania danego klucza zostały tak skonfigurowane, aby się nachodziły, dzięki czemu administrator może zniwelować różnice w ustawieniach czasu na obydwóch urządzeniach (Odbierającym i wysyłającym wiadomości protokołu EIGRP). Oznacza to, że przez pewien okres czasu ruter akceptuje dwa klucze jako aktualne.
Przypisywanie klucza Key-Chain do protokołu EIGRP
(config)#interface interfejs
Przechodzi do poziomu konfiguracji określonego interfejsu sieciowego.
Protokół
EIGRP został pierwotnie zaprojektowany w celu propagacji tras dla protokołu
IPv4, IPX oraz AppleTalk. Dzięki swojej architekturze EIGRP umożliwiło dodanie
wsparcia dla nowego protokoły warstwy 3 jakim jest IPv6.
Nazwa EIGRPv6 nie odnosi się do szóstej wersji protokołu EIGRP, a do wersji ulepszonej wspierającej protokołu IPv6.
EIGRPv4 & EIGRPv6
Protokół EIGRP dla protokołu IPv4 oraz IPv6 posiada wiele podobieństw oraz parę różnic takich jak:
Protokół EIGRPv6rozgłasza prefix/długość prefix-u dla protokołu IPv6, natomiast protokół EIGRPv4rozgłasza sieć/maskę dla protokołu IPv4.
Protokół EIGRPv6wykorzystuje adres Link-local jako adres następnego przeskoku, podczas gdy protokół EIGRPv4nie posiada podobnej koncepcji.
Protokół EIGRPv4umożliwia automatyczną sumaryzację, podczas gdy protokół IPv6 wykorzystywany w protokole EIGRPv6nie posiada koncepcji sieci klasowych a tym samym nie umożliwia auto sumaryzacji.
Protokół EIGRPv6nie wymaga, aby sąsiad znajdował się w tej samej sieci co lokalny router.
Protokół EIGRPv6musi posiadać własną wartość RID.
Funkcja
EIGRPv4
EIGRPv6
Rozgłasza sieci dla protokołu
IPv4
IPv6
Wysyła wiadomości w warstwie 3 za pomocą
IPv4
IPv4
Wykorzystuje typ protokołu warstwy 3
88
88
UDP port
—
—
Wykorzystuje Successor oraz Feasible Successor
Tak
Tak
Używa algorytmu DUAL
Tak
Tak
Wspiera VLSM
Tak
Tak
Wspiera automatyczną sumaryzację
Tak
—
Wykorzystuje następujące komponenty metryki (Bandwidth, delay)
Tak
Tak
Posiada nieskończoną metrykę
232-1
232-1
Wspiera tagowanie sieci
Tak
Tak
Wykorzystuje adres Multicast
224.0.0.10
FF02::A
Porównanie protokołu EIGRP dla IPv4 z protokołem EIGRP dla IPv6
Wymagania konieczne do nawiązania relacji sąsiedztwa
Wymagania
EIGRP
OSPF
Interfejsy musi być aktywny up/up
Tak
Tak
Interfejsy muszą być w tej samej sieci
Tak
Tak
Listy ACL nie mogą filtrować pakietów EIGRP czy OSPF
Tak
Tak
Instancje routingu muszą przejść proces autentykacji
Tak
Tak
Instancje routingu muszą należeć do tej samej AS
Tak
Nie
Czas Hello i Hold musi się zgadzać
Nie
Tak
Wartość Router ID musi być unikalna
Nie
Tak
Wartość K musi się zgadzać
Tak
Nie dotyczy
Musi być w tej samej strefie
Nie dotyczy
Tak
Wymagania dotyczące procesu nawiązywania relacji sąsiedztwa
Weryfikacja ustawień protokołu EIGRP
Interfejsy muszą być w tej samej sieci [show interfaces /show ip interfaces].
Instancje routingu muszą należeć do tej samej AS [show ip eigrp interfaces/show ip protocols].
Instancje routingu muszą przejść proces autentykacji [show eigrp packets].
Wartość K musi się zgadzać [show ip protocols].
Dodatkowa weryfikacja ustawień protokołu EIGRP
Weryfikacja wartości czasu „Hello” oraz „Hold Timers” [show running-config/ show ip eigrp interfaces detail interfejs].W niektórych wersjach sytemu Cisco IOS wartość czasu „Hold Timers” może nie zostać wyświetlona.
Zarówno wartość pasma (Bandwidth) jak i opóźnienia (Delay) jest wartością domyślną zależną od danego interfejsu i jego właściwości, bądź wartością skonfigurowaną przez administratora [show interfaces interfejs].
Aktywność protokołu EIGRP na interfejsach można zweryfikować za pomocą komendy [show ip eigrp interfaces] bądź komendy [show ip protocols].
Pasywne interfejsy można określić za pomocą komendy [show ip protocols].
Proces Troubleshooting-u protokołu EIGRP
Proces Troubleshooting-u protokołu EIGRP
Troubleshooting 1 – Jeżeli tablica sąsiadów nie zgadza się z założeniami sieci należy sprawdzić:
Czy interfejsy są aktywne [show ip interface brief].
Czy protokół EIGRP jest aktywny na właściwych interfejsach [show ip eigrp interface / show ip protocols].
Czy strefa Systemu autonomicznego się zgadza na obydwóch urządzeniach [show ip eigrp neighbors / interface].
Czy interfejsy działają w trybie pasywnym [show running-config interface interfejs].
Troubleshooting 2 – Jeżeli tablica routingu nie zgadza się z założeniami sieci należy sprawdzić:
Czy trasy routingu są rozgłaszane do sąsiadów [show ip route eigrp].
Czy istnieje lista ACL blokująca rozgłaszanie tras routingu [show access-list].
Czy na ruterze jest skonfigurowany inny protokół routingu z mniejszą wartością AD [show ip protocols].
Troubleshooting 3 – Jeżeli tablica routingu nie zgadza się z założeniami sieci, należy zweryfikować wartości pasma oraz opóźnienia dla aktywnych interfejsów protokołu EIGRP, komendą [show ip eigrp interface].
W przypadku konfiguracji protokołu OSPF na połączeniu Frame Relay należy dostosować rodzaj interfejsu (Point-to-Point, Point-to-Multipoint, Non-broadcast czy Broadcast) do konfigurowanej topologii sieciowej, protokołu Frame Relay.
(config)#interface serial interfejs
Przechodzi do poziomu konfiguracji określonego interfejsu serialowego.
(config-if)#encapsulation frame-relay
Zmienia domyślną metodę enkapsulacji interfejsu serialowego na Frame Relay.
(config-if)# ip address adres-IP
Przypisuje adres IP do konfigurowanego interfejsu serialowego.
Zadaniem protokołu Routingu Dynamicznego jest wypełnienie Tablicy Routingu, trasami prowadzącymi do sieci docelowych. W tym celu rutery wymieniają między sobą wiadomości mające określić istniejące sieci oraz ich lokalizację a następnie za pomocą algorytmów wyznaczyć najkrótszą trasę do nich prowadzącą.
Zagadnienia związane z routingiem
Routing Protocol– Zestaw zasad, wiadomości oraz algorytmów wykorzystywanych przez router do wykrywania nowych sieci, jak i tras do nich prowadzących. Poprzez poszukiwanie nowych oraz analizowanie istniejących tras routingu w celu określenia jednej najlepszej trasy względem każdej z istniejących sieci. Przykładowym protokołem routingu dynamicznego jest protokół RIP, EIGRP, OSPF, BGP czy IS-IS.
Routed Protocol&Routable Protocol – Protokół określający logiczne zasady struktury oraz adresacji sieci, umożliwiające prowadzenie komunikacji przez rutery. Przykładowym protokołem tego typu jest protokół IPv4bądź IPv6.
Routing Asymetryczny (Asymmetric Routing) – Zachodzi, gdy droga powrotna wysłanego pakietu jest inna, niż ta którą dotarł do celu. Sytuacja ta może powodować komplikacje związane z kolejkowaniem wysyłanych wiadomości np. utrudniając komunikację protokołu TCP tudzież zupełnie ją blokując. Przykładem takiej sytuacji jest użycie protokołu HSRP na przełącznikach warstwy trzeciej, przy zastosowaniu redundantnego podłączenia z przełącznikami L2 warstwy dostępowej. W sytuacji tej powracające pakiety odebrane przez urządzenie, które nie uczestniczyło w danej transmisji, nie będą posiadać adresu MAC nadawcy w swojej tablicy (ARP cache), przez co ruch ten zostanie odebrany jako nieznany ruch unicast-owy a tym samym zostanie odrzucony.
Czas oczekiwania(Latency) – Określa czas przez jaki pakiet podróżuje od źródła do celu, przez co jest szczególnie ważny dla aplikacji głosowych (Voice over IP). Przykładowo w standardzie G.114 wymagana jakość połączenia nie powinna przekraczać czasu oczekiwania rzędu 150ms. Na końcową wartość czasu oczekiwania składa się przepustowość (Bandwidth) oraz opóźnienie (Delay).
Następny przeskok(Next-Hop) –
Zbieżność (Convergence) –
Autonomous System(AS) –
Autonomous System Number (ASN) –
Interior Gateway Protocol (IGP) –
Exterior Gateway Protocol (EGP) –
Dystans Administracyjny
W przypadku wykorzystania dwóch protokołów routingu na jednym ruterze, może dojść do sytuacji w którym obydwa protokoły przedstawią dwie różne drogi dotarcia do tej samej sieci docelowej. Aby wybrać jedną najlepszą, ruter wykorzystuje stałą wartość administracyjną przypisywaną do każdego protokołu routingu dynamicznego. Ten z niższą wartością posiada większy priorytet na dodawanie tras do tablicy routingu.
Protokół Routingu
Dystans Administracyjny
Connected
0
Static Route
1
BGP (External Routes)
20
EIGRP (Internal Routes)
90
IGRP
100
OSPF
110
IS-IS
115
RIP
120
EIGRP (External Routes)
170
BGP (Internal Routes)
200
DHCP default route
254
Unusable
255
Wartości dystansu administracyjnego (AD)
Metryka
Hop Count (Skok) – Ilość routerów, jakie musi pokonać pakiet, aby dotrzeć do celu.
Bandwidth(Pasmo) – Ilość danych jaka może być przepuszczana przez połączenie, w określonym okresie czasu.
Przepustowość(Throughput) – Rzeczywista szerokość pasma (Bandwidth), zmierzona w określonym okresie czasu (Jest to prędkość pasma pomniejszona o istniejący ruch sieciowy oraz wszelkie opóźnienia).
Delay(Opóźnienie) –
Reliability (Osiągalność) – Wartość szacowana na podstawie awaryjności drogi.
Protokoły routingu dynamicznego
Protokoły routingu dynamicznego
Zadania dynamicznych protokołów routingu:
Dynamiczna nauka o sieci należącej do danej instancji routingu.
Nauka o najlepszej ścieżce prowadzącej do każdej dostępnej podsieci.
Dynamiczna wymiana danych o zmianach zachodzących w sieci.
Dynamiczne protokoły routingu należy dostosować do panujących w firmie warunków, zgodnie z następującymi cechami charakterystycznymi które posiadają:
Skalowalność(Scalability) – W zależności od tego jak wielka jest obecna sieć oraz jakie zmiany będą w niej zachodzić w przyszłości, należy dobrać odpowiedni protokół routingu lub wykorzystać routing statyczny. W przypadku opcji pierwszej należy zwrócić uwagę na np. ilość przeskoków (która w przypadku protokołu RIP jest ograniczona do 15).
Zależność od producenta (Vendor interoperability) – Łącząc urządzenia sieciowe wielu producentów, należy zwrócić uwagę czy wszystkie z nich wspierają wybrany protokół routingu, przykładowo do 2013 roku protokół EIGRP mógł działać jedynie na ruterach firmy Cisco.
Znajomość obsługi protokołu przez personel IT – Pracownicy firmy mogą być bardziej zorientowani w obsłudze jednego z protokołów, co może znacząco usprawnić jego wdrażanie w sieci lokalnej.
Prędkość i zbieżność (Speed of convergence) – Szybkość wykrywania i reagowania na zachodzące w sieci zmiany jest istotną chcą każdego z protokołów routingu.
Sumaryzację(Summarization) – Możliwość sumaryzacji wielu wpisów z tablicy routingu do pojedynczego, może znacznie zmniejszyć rozmiar tablicy przyspieszając proces routingu przy jednoczesnym odciążeniu procesora.
Routing wewnętrzny oraz zewnętrzny – W zależności od potrzeby w firmie może zostać wykorzystany protokół bramy zewnętrznej BGP, stosowany szczególnie w przypadku nadmiarowego połączenia z dostawcą ISP czy jedynie jeden z protokołów bramy wewnętrznej IGP.
Protokoły routingu dynamicznego
Exterior Gateway Protocol
Protokoły IGP są wykorzystywane w komunikacji pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi AS.
Interior Gateway Protocol
Protokoły IGP są wykorzystywane w komunikacji wewnątrz jednego systemu autonomicznego AS.
Protokoły wektora odległości (Distance-Vector) – Okresowo wymieniają całą zawartość swojej tablicy routingu, pomiędzy bezpośrednio przylegającymi sąsiadami. Przez co niezależnie od zaistniałych w sieci zmiany, każda wymaga ponownego przesyłania całej zawartości tablicy routingu, powodując duże opóźnienia (Speed of convergence).
Split Horizon – Funkcja podzielonego horyzontu (Split Horizon), blokuje wysyłanie aktualizacji dotyczących tras routingu, na interfejsie z którego trasy te zostały otrzymane. Tym samym niwelowane jest ryzyko powstawania pętli sieciowych.
Poison Reverse – W celu unieważnienia rozgłaszanej trasy routingu, ruter rozpoczyna jej rozgłaszanie z metryką “Poison Reverse”, równą 16, co oznacza trasę nieosiągalną (RIP, IGRP).
EIGRP– Protokół EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) stanowi nowszą wersje protokołu IGRP. Jako protokół routingu dynamicznego posiada pewne cechy protokołów Distance-vector oraz link-state, przez co nazywany jest hybrydą lub zaawansowanym protokołem wektora odległości (advanced distance-vector routing protocol). Oprócz częściowych aktualizacji EIGRP umożliwia wyliczanie metryki na podstawie innych czynników niż ilość przeskoków.
Funkcjonalność
RIPv1
RIPv2
IGRP
EIGRP
Metryk
Obydwa protokoły jako metrykę wykorzystują ilość skoków, z ograniczeniem tej liczby do 15 możliwych przeskoków.
Obydwa protokoły jako metrykę wykorzystują ilość skoków, z ograniczeniem tej liczby do 15 możliwych przeskoków.
Obydwa protokoły jako metrykę domyślnie wykorzystują pasmo i opóźnienie z
dodatkowym wsparciem niezawodności.
Obydwa protokoły jako metrykę domyślnie wykorzystują pasmo i opóźnienie z dodatkowym wsparciem niezawodności.
Adres rozgłoszeniowy
255.255.255.255
224.0.0.9
255.255.255.255
224.0.0.10
VLSM
NIE
TAK
NIE
TAK
CIDR
NIE
TAK
NIE
TAK
Sumaryzacja
NIE
TAK
NIE
TAK
Autentykacja
NIE
TAK
NIE
TAK
Algorytm
Bellman-Ford
Bellman-Ford
DUAL
DUAL
Porównanie protokołów klasowych (RIPv1, IGRP) z protokołami bezklasowymi (RIPv2, EIGRP)
Protokoły stanu łącza(Link-State) – Tworzą szczegółową mapę topologii sieciowej, na podstawie której szukają najlepszej trasy dotarcia do sieci docelowej. Dzięki wymianie wiadomości LSA (Link-State Advertisements) cała zawartość tablicy routingu jest propagowana jedynie w pierwszej fazie nawiązywania sąsiedztwa z innymi urządzeniami, tym samym poszczególne aktualizacje zawierają jedynie niezbędne informacje, a co za tym idzie zmniejszają ilość niepotrzebnego ruchu sieciowego. Dodatkowym atutem protokołów stanu łącza w porównaniu do protokołów wektora odległości, jest ich znacznie większa zbieżność (zależność ta nie dotyczy protokołu EIGRP który ma porównywalne osiągnięcia jak OSPF czy IS-IS). Dodatkowo protokoły te posiadają następujące cechy:
Budują mapę sieci.
Mają krótki czas zbieżności.
Posiadają budowę hierarchiczną (Uzyskaną poprzez podział sieci na strefy).
Protokół wektora ścieżki (Path-Vector BGP) – Określa dokładną ścieżkę jaką musi pokonać pakiet, aby dotrzeć do celu, pokonując na swojej drodze różne systemy autonomiczne AS.
Migracje
Migracja protokołu routingu
Dystans administracyjny AD (Administrative Distance) – Dystans administracyjny przypisywany do protokołów routingu, umożliwia współistnienie wielu protokołów na tym samym urządzeniu. W przypadku, w którym jedna sieć jest rozgłaszana przez więcej protokołów, router wybiera tą z niższą wartością dystansu administracyjnego.
Redystrybucja Routingu (Route Redistribution) – Umożliwia wymienianie informacji na temat sieci pomiędzy różnymi protokołami bądź instancjami tego samego protokołu routingu.
Definiuje okres czasu przez jaki dany klucz będzie używany do odbierania wiadomości (Jest to okres czasu podczas którego dany klucz pozostaje akceptowalny).
Definiuje okres czasu przez jaki dany klucz będzie używany w wysyłanych wiadomościach (Czas ten powinien być krótszy od czasu „accept-lifetime”).
Przykładowa konfiguracja funkcji Key-Chain
(config)#key chain EIGRP (config-keychain)#key 1 (config-keychain-key)#accept-lifetime local 01:00:00 april 1 2014 01:00:00 may 2 2014 (config-keychain-key)#send-lifetime local 01:00:00 april 1 2014 01:00:00 may 2 2014 (config-keychain-key)#key-string Cisco!2345 (config-keychain-key)#key 2 (config-keychain-key)#accept-lifetime local 01:00:00 may 1 2014 infinite (config-keychain-key)#send-lifetime local 01:00:00 may 1 2014 infinite (config-keychain-key)#key-string Cisco1234567
Przykładowa konfiguracja funkcji Key-Chain.
Key Chain a inne protokoły
Przypisywanie funkcji Key-Chain do protokołu EIGRP
(config)#interface interfejs
Przechodzi do poziomu konfiguracji określonego interfejsu sieciowego.
(config-if)#ip authentication mode eigrp ASN md5
Określa metodę autentykacji wiadomości protokołu EIGRP.
Definiuje hasło wykorzystywane do uwierzytelnienia odbieranych oraz wysyłanych wiadomości protokołu EIGRP.
Okresy czasu akceptacji oraz wysyłania klucza zostały tak skonfigurowane, aby się nachodziły. Dzięki czemu administrator może zniwelować możliwe rozbieżności w konfiguracji czasu lokalnego, względem obydwóch urządzenień. Powyższa konfiguracja powoduje, że przez pewien okres czasu urządzenie będą akceptowały obydwa klucze.
Wyświetla szczegółowe dane interfejsów z aktywnym protokołem EIGRP. Posiada informacje o czasie „hello-interval” oraz „hold-time” jak i dane dotyczące podzielonego horyzontu (split horizon).
# show ip eigrp interfaces
Wyświetla interfejsy, na których protokół EIGRP został włączony (Bez interfejsów pasywnych).
# show ip protocols
Wyświetla informację o wszystkich dynamicznych protokołach routingu skonfigurowanych na danym urządzeniu. Posiada dane dotyczące aktywnych sieci (komenda network) oraz aktywnych sąsiadów danego urządzenia. W przypadku protokołu EIGRP komenda ta dodatkowo zawiera informacje o ustawieniach wartości K, auto sumaryzacji, numerze AS, wartości ID urządzenia, maksymalnej ilości przeskoków, maksymalnej ilości tras równomiernego obciążenia czy opcji równomiernego obciążenia ruchu pomiędzy trasami o różnej wartości metryki.
Zarówno komenda [show ip eigrp neighbor] jak i komenda [show ip protocols] wyświetlają informację o sąsiadach.
# show ip eigrp neighbor
Wyświetla wszystkie aktywne relacja sąsiedztwa. Zawiera następujące informacje: * SRTT(Smooth Round-Trip Time) – Określa ilość wiadomości EIGRP na które ruter nie otrzymał potwierdzenia Ack. * Q Cnt (Queue count) – Określa ilość wysłanych wiadomości EIGRP (Update, Query, jak i Reply), na które lokalne urządzenie nie otrzymało odpowiedzi Ack (Wartość ta powinna wynosić 0). * RTO (Retransmission Timeout) – Określa czas oczekiwania systemu, przed retransmitowaniem wiadomości EIGRP.
# show ip eigrp topology
Wyświetla wszystkie sieci docelowe zapisane przez protokół EIGRP, wraz z trasami prowadzącymi do następnego przeskoku (Successor i Feasible Successor).
# show ip eigrp topology all-links
Wyświetla sieci docelowe wraz z wszystkimi trasami do nich prowadzącymi.
# show ip eigrp topology [all-links] EIGRP-IPv4 Topology Table for AS(1)/ID(10.0.0.1) Codes: P – Passive, A – Active, U – Update, Q – Query, R – Reply, r – reply Status, s – sia Status P 10.0.0.12/30, 2 successors, FD is 3072 via 10.0.0.2 (3072/2816), GigabitEthernet0/3 via 10.0.0.22 (3072/2816), GigabitEthernet0/2 P 10.0.0.20/30, 1 successors, FD is 2816 via Connected, GigabitEthernet0/2
P– Określa obecny status trasy EIGRP.
10.0.0.12/30– Określa sieć docelową trasy EIGRP.
2 successors – Określa ilość sukcesorów (w tym przypadku istnieją dwie równorzędne trasy posiadające tą samą metrykę, dzięki czemu mogą wykorzystać równoważone obciążenie).
FD is 3072– Określa wartość Feasible Distancedla danej trasy.
via 10.0.0.2– Określa adres IP następnego przeskoku.
(3072/2816)– Określa wartości Feasible Distanceoraz Reaported Distance.
GigabitEthernet0/3– Określa interfejs następnego przeskoku.
# show ip eigrp topology sieć/prefix
Wyświetla szczegółowe informacje o sieci jak i trasach do niej prowadzących. Posiada dane o ogólnym opóźnieniu(Delay) czy minimalnym paśmie(Minimum Bandwidth) względem danej rasy.
Komendy SHOW
# show ip eigrp topology [sieć maska]
Wyświetla pełną bądź częściową topologię protokołu EIGRP.
Konfiguracja
protokołu EIGRP w trybie Named, umożliwia konfiguracje zarówno protokołu IPv4 jak
i IPv6 z poziomu jednego trybu (EIGRP Virtual Instance). Ponadto wzbogacając domyślny
tryb konfiguracji o opcje dotąd dostępne jedynie z poziomu konfiguracji interfejsu
sieciowego.
Tryb konfiguracji
Opis trybu konfiguracji
Address-Family
Ogólny tryb konfiguracji protokołu EIGRP z poziomu,
którego można skonfigurować: router ID, network command, EIGRP stub routers.
Jedna wirtualna instancja EIGRP może posiadać wiele grup (Address-Family) dla
protokołu IP czy IPv6.
Address-Family-Interface
Tryb umożliwiający konfigurację konkretnych interfejsów
sieciowych.
Service-Family-Interface
Service-Family
Address-Family-Topology
Tryb umożliwiający
konfigurację pozostałych ustawień protokołu EIGRP.
Tryby konfiguracji protokołu Named EIGRP
Konfiguracja protokołu EIGRP w trybie named EIGRP
Konfiguracja podstawowych ustawień protokołu Named EIGRP
(config)#router eigrp nazwa
Przechodzi do poziomu konfiguracji protokołu Named EIGRP.
(config-router)#shutdown
Włącza / Włącza konfigurowany proces protokołu Named EIGRP, powodując: * Usunięcie wszystkich relacji sąsiedztwa. * Wstrzymanie procesu nawiązywania nowych relacji sąsiedztwa. * Zatrzymanie procesu rozgłaszania wiadomości powitalnych (Hello).
Konfiguracja trybu Address-Family
Następujący tryb konfiguracji trybu Named EIGRP, umożliwia podstawową konfigurację protokołu EIGRP względem jednej instancji IPv4 czy IPv6.
(config)#router eigrp nazwa
Przechodzi do poziomu konfiguracji protokołu Named EIGRP.
Statycznie definiuje wartość RID względem konfigurowanego urządzenia.
(config-router-af)#network sieć [dzika-maska]
Włącza propagowanie wiadomości powitalnych (Hello) na interfejsach, których adres mieści się w podanej sieci. W przypadku EIGRP można wykorzystywać adresację klasową.
Ogranicza wykorzystanie pasma przez protokół EIGRP. Skonfigurowana wartość określą jaki procent pasma może być wykorzystywany na potrzeby protokołu EIGRP.
(config-router-af-interface)#no passive-interface
Wyłącza funkcję pasywną na określonym interfejsie sieciowym.
(config-router-af-interface)#[no] split-horizon
Wyłącza / Włącza funkcję podzielonego horyzontu „Split-horizon”.
Definiuje hasło wykorzystywane do autentykacji nadchodzących jak i wysyłanych wiadomości protokołu EIGRP. Konfiguracja funkcji Key Chain, została opisana w następującym artykule.
(config-router-af-interface)# summary-address eigrp ASN sieć maska
Tworzy wpis sumujący rozgłaszane trasy sieciowe.
Konfiguracja trybu Address-Family-Topology
Następujący tryb konfiguracji trybu Named EIGRP, umożliwia konfigurację pozostały ustawień protokołu EIGRP związanych z topologią sieci.
(config)#router eigrp nazwa
Przechodzi do poziomu konfiguracji protokołu Named EIGRP.
(config-router-af)#topology base
Przechodzi do poziomu konfiguracji topologii protokołu EIGRP.
(config-router-af-topology)#[no] auto-summary
Wyłącza / Włącza funkcję automatycznej sumaryzacji.
Określa maksymalną ilość połączeń działających w trybie równoważnego obciążenia, dla wielu tras o tej samej lub różnej metryce. W przypadku tras posiadających różne metryki, konieczna jest zastosowanie komendy [variance]z odpowiednią wartością.
(config-router-af-topology)#variance 1-128(1)
Przepuszcza równoważony ruch pomiędzy dwoma trasami o różnych wartościach metryki. Przykładowo, jeżeli mamy dwie trasy o metrykach 100 i 300, a wartość „Variance” będzie wynosiła 2, to ruter nie dopuści do równoważonego obciążenia ruchu, ponieważ 2*100 = 200.
Każda trasa, której metryka jest mniejsza od wartości FD pomnożonej przez wartość „Variance”,będzie wykorzystywana przy równoważonym obciążeniu.
Zmienia domyślną wartość czasu „active-timer”. Wartość ta określa ile czasu ruter będzie czekał na odpowiedź, wysłanej wiadomości Query zanim przejdzie w stan SIA.
Pozostałe tematy związane z konfiguracją protokołu EIGRP
Protokół BFD stanowi otwarty standard opisany w referencji RFC 5880, zaprojektowany do szybkiego wykrywania utraty łączności pomiędzy uprzedzeniami sieciowymi (Keepalive), przeważnie w czasie nie dłuższym niż 150 milisekund.
Domyślna metoda utrzymywania łączności pomiędzy sąsiadami, w przypadku protokołów routingu dynamicznego. Obciąża procesor CPU wysyłanymi wiadomościami Hello, związku z tym częstotliwość ich wysyłania powinna być ograniczona. Należy jednak pamiętać, że im większa częstotliwość w wysyłaniu wiadomości, tym krótszy czas wykrycia awarii. W takiej sytuacji aby utrzymać dużą częstotliwość w wysyłaniu wiadomości, protokół BFD korzysta ze wsparcia sprzętowego (Hardware). Dzięki takiemu rozwiązaniu każdy pakiet Keepalive jest obsługiwany jak zwykły ruch sieciowy bez potrzeby przetworzenia przez procesor CPU.
Aktywuje protokół BFD na określonym interfejsie sieciowym. Wartość „Interval” określa częstotliwość w nadawaniu wiadomości BFD, wartość „Min_rx” w odbieraniu natomiast wartość „Multiplier” określa czas oczekiwania na otrzymanie odpowiedzi od sąsiedniego urządzenia zanim uzna dane połączenie za nieaktywne.
Manipulacja domyślnymi czasami protokołu EIGRP
(config)#interface interfejs
Przechodzi do poziomu konfiguracji określonego interfejsu sieciowego.
W starszych wersjach systemu Cisco IOS konfiguracja autentykacji protokołu EIGRP wymagała aby obydwa urządzenia posiadały odpowiednio skonfigurowany czas systemowy.
Konfiguracja funkcji Key-Chain
(config)#key chain nazwa-key-chain
Tworzy nowy zestaw kluczy Key Chain.
(config-keychain)#key 0-2147483647(ID klucza)
Tworzy nowy klucz Key Chain.
Numer ID klucza musi się zgadzać pomiędzy konfigurowanymi sąsiadami protokołu EIGRP.
(config-keychain-key)#key-string [0 / 7](0)klucz
Określa wartość klucza (Wymaga podania wartości zahaszowanej)
Definiuje okres czasu przez jaki dany klucz będzie używany do odbierania wiadomości (Jest to okres czasu podczas którego dany klucz pozostaje akceptowalny).
Definiuje okres czasu przez jaki dany klucz będzie używany w wysyłanych wiadomościach (Czas ten powinien być krótszy od czasu „accept-lifetime”).
Przykładowa konfiguracja funkcji Key-Chain
(config)#key chain EIGRP (config-keychain)#key 1 (config-keychain-key)#accept-lifetime local 01:00:00 april 1 2014 01:00:00 may 2 2014 (config-keychain-key)#send-lifetime local 01:00:00 april 1 2014 01:00:00 may 2 2014 (config-keychain-key)#key-string Cisco!2345 (config-keychain-key)#key 2 (config-keychain-key)#accept-lifetime local 01:00:00 may 1 2014 infinite (config-keychain-key)#send-lifetime local 01:00:00 may 1 2014 infinite (config-keychain-key)#key-string Cisco1234567
Przykładowa konfiguracja funkcji Key-Chain.
Okresy czasu akceptacji oraz wysyłania klucza zostały tak skonfigurowane, aby się nachodziły. Dzięki czemu administrator może zniwelować możliwe rozbieżności w konfiguracji czasu lokalnego, względem obydwóch urządzenień. Powyższa konfiguracja oznacza, że przez pewien okres czasu urządzenie będą akceptowały obydwa klucze.
Przypisywanie funkcji Key-Chain do protokołu EIGRP
(config)#interface interfejs
Przechodzi do poziomu konfiguracji określonego interfejsu sieciowego.
(config-if)#ip authentication mode eigrp ASN md5
Określa metodę autentykacji wiadomości protokołu EIGRP.
